1-2, 1-2, testing, testing....

Oppdatert 14.11.2025: Kontrastane i norsk narkotikapolitikk vert aldri så synlige som når moralens voktarar fra den vellykka voksengenerasjonen og liberalistane i Unge Venstre kjem på bana. For eit par veker sidan var det eit indignert innlegg fra eit bystyremedlem i Oslo om den sjenerande hasjlukta som nå openbart brer seg over byen.  Fysj og fy, hasjlukt! Personleg foretrekker eg lukta av joint i 11 av ti tilfeller framfor vanleg sigarettrøyk, uten at eg har prøvd noko som helst av hasjprodukt nokon gang. Tobakk har eg imidlertid prøvd, men dei tider er forbi. Heldigvis.  Ein anna bieffekt er at vanleg tobakk kan ein døy av, det gjer ein ikkje av hasjrøyking.  Innlegget er ellers prega av at det nå virker som hasj er over alt i Oslo, og at politiet openbart ikkje har midlar og ressurar til å følge det opp. Som om bruk av hasj var noko som politiet i det heile tatt burde bry seg med i det heile tatt. Neida, eg er ikkje ein slik som meiner at cannabisprodukt er eit midde...

Etter fjorårets store suksess med min serie om forunderlege, spennande, unødvendige og gjerne nedlagde jernbanestrekningar, så må eg lage ein ny post om ei bane som eg OMSIDER har fått gleden av å køyre med; Sjølvaste Raumabanen! Dette er ein tur eg hadde gleda meg til i mange år, og nå i midten av mai nytta høvet seg. Sjølvsagt reiste vi ikkje Åndalsnes berre for å ta toget. Neida, dette var berre avslutninga på den fine bilturen opp til Dombås, samt den makelause sykkelturen dei 108 km. fra Dombås stasjon, og ned til Åndalsnes. Det vil ganske sikkert komme ein eigen post om det, når årets mest minneverdige sykkelturar skal oppsummerast utpå hausten ein gang.  I dag altså; Kun om togturen. Raumabanen er enda ein av desse banestrekningane som garantert aldri hadde blitt bygd i dag. Den går gjennom eit heller grisgrendt strøk, det går ikkje akkurat fort, banestrekninga er ikkje spesielt komfortabel, og da vil sikkert mange lure på; Kvifor er ikkje denne nedlagt? Det er grunna nature...

 Da er det på tide å slenge seg over tastaturet igjen, fjernt fra alt som minner om ruspolitikk, sykling og andre fritidsinteresser. I kveld tar vi nemleg ei lita oppsummering av TV-seriar fra siste månadane, dvs. TV-seriar som er verdt å bruke dei kommande regnfulle sommardagane på. Tre av dei er nya av året, medan den siste som blir omtalt ikveld er nokre år gamal. Mange har sikkert sett  desse seriane også, men igjen: Når sommaren kjem med regnet sitt, så kan det være nokre tips for dei som IKKJE har sett dei. Vi byrjar med den som kom først i vinter, tilbake i januar, sesong fire av True Detective, denne gang med undertittel "Night Country". True Detective vil eg påstå er ein kvalitetsserie. For den som ikkje kjenner til konseptet, så er kvar sesong frittståande fortellingar, og såleis utan samaheng med kvarandre. Årets sesong bestod av seks episodar, og var plassert i den fiktive byen Ennis i Alaska. Vi møter politisjef  Danvers, meisterleg spelt av Jodie Foster, sam...