1-2, 1-2, testing, testing....

 Tog er interessant, og toghistorie og togpolitikk er i sanning eit fascinerande skue her til lands. Denne veka har den såkalla "Nord-Norgebanen" fått enda eit dødsstøt, etter å ha vore diskutert i mange tiår. Nå vil det sikkert gå nokre år til, så reiser debatten seg på nytt. Men i kveld blir det ingen skriving om NNB, som forresten ikkje er noko anna enn ei Tromsbane, men derimot om ein av våre meir anonyme jernbanestrekningar som framleis er i dagleg drift, nemleg Gjøvikbanen. Eg vil skrive litt om den, ganske enkelt fordi eg har tatt denne nokre ganger siste åra, men da kun fra Jaren stasjon, omtrent midt mellom Oslo S og Gjøvik stasjon. Men først litt historie: Gjøvikbanen er ganske så gammal, den vart opna heilt fram til Gjøvik i 1902. Eigentleg var det eit ønske og planar om å føre bana vidare mot Lillehammer og endatil mot Trondheim. Som vi alle veit vart jernbanen  til Trondheim liggande på Hamar-sida av Mjøsa, men det er ei anna historie. Så sidan 1902 har ikkje Gjø

Oppdatert 25.4.2024: Private helseforsikringar er på agendaen igjen. Fordi vår helseminister visstnok hadde slike ordningar den gang han var bedriftsleiar. Jaj, noko må pressa ha å skrive om for; Kva var problemet?  Spør du meg, så skulle det berre mangle at han hadde ein slik ordning til sine ansatte. Det er eit godt og svært effektivt personalgode som mange fleire i privar sektor burde skaffe seg. Dei fleste har helseforsikringar gjuennom arbeidsgivar, men det altså fullt mogleg å bruke kroner på å kjøpe slik ordning privat også. Eg har ein slik, og skal beholde den så lenge eg kan. Det er uaktuelt å sitte i helsekø i månadsvis, for noko som kan ordnast enkelt og greit på eit privat sjukehus. Joda, det koster nokre tusenlappar i året, men dette er penger eg gjerne bruker. Personforsikringar er MYKJE viktigare enn å forsikre mobiltelefonar og nettbrett, slik eg veit mange har.  Min historie er her: Disclaimer:  Eg får absolutt null kroner fra min tidligare arbeidsgiver Gjensidige, ell

Oppdatert 11.4.2024: Vel, dei klarte det igjen. Regjeringa Støre fortsetter å grave si eiga grav, ikkje i form av uklar og svak politikk (skjønt det også), men ved at regjeringas medlemmer dummer seg ut. Gang etter gang. Siste kvinne, som i skrivande stund torsdag 11.4.2024 kl. 2035 ikkje har gått av, er ingen ringare enn helseminister Ingvild Kjerkol. Det er heilt umogleg å forstå korleis ho kan bli sittande som statsråd etter det som lekka ut i løpet av dagen. Det er, som vel har vore klart i eit par månader nå, at det berre er eit spørsmål om tid. Det er meg ei gåte at ho har valgt å stritte imot på denne måten. Der Sandra Borch hadde skamvett til å vedgå sin brøde, ta følgene av sine feil, og gå av omtrent umiddelbart, så har Kjerkol gjort det stikk motsatte. Ho har endatil hyra inn ein toppadvokat på området, for å bistå seg ein smule. Vel, ABSOLUTT ALT har nå gått feil. Det er antagleg kun timar igjen før ho trer av, anten frivillig eller ved at Støre gir ho fyken. Det er han nø

Det er ikkje så ofte at det kjem ut bøker som ein har forventningar til på førehand. Eg bestilte denne leeeeenge før den kom ut nå i august. Derfor er det enda meir gledelig at vi får presentert eit verkeleg flott verk fra vår nære og lokale historie, nemleg den om det tidlegare sjukehuset oppi fjellsida ovanfor Luster. Oddrun Midtbø er fra Luster, og har endatil hatt sine arbeidsdagar på Harastølen. Det er klart at det å bu og leve så nært på ein så spesiell arbeidsplass må ha gitt inntrykk. For den som ikkje kjenner spesielt godt til Harastølen, så vart dette sjukehuset reist for over 120 år sidan, som eit ledd i datidas kamp mot den svært farlege tuberkulosesjukdommen. Det var eit gedigent byggeprosjekt, og Harastølen vart valgt grunna den friske fjellufta, som ein meinte skulle være godt for tæringpasientane.  Det å reise eit slikt bygg, med tilhøyrande infrastruktur har vore eit enormt arbeid, og det er særs interessant å følge denne dokumentasjonen som Midtbø har leita fram. I da

Rundt om i landet har det vore mange rare utspel siste vekene. Vi kan t.d. ta Oslo Krf sitt hjelpelause utspel om at " Oslo ikke skal bli Norges Amsterdam ". Som einaste parti i bystyret  gikk Krf  imot Oslo kommune sitt forslag om lokal rusreform. Ingen har kjent meir på norsk rusproblematikk enn Oslo, og nettopp derfor bør vi sjå til dei når dei kjem med forslag til gode løysingar. Men altså; Krf gikk imot. Der i gården vil ein ikkje ha noko av at Oslo skal bli eit slags Amsterdam, som om nokon har foreslått det. Det er nesten som om Krf ikkje veit kva dei snakker om, og det gjer dei vel neppe heller på dette området. Ingenting tyder på at dei gjer det. Nederlandsk ruspolitikk er sjølve kroneksempelet på kor ille det kan gå, når ein velger heilt feil strategi.  Nei, cannabis er ikkje legalisert i Nederland, men bruk og erverv er ikkje noko som politi og rettsvesen bryr seg om. Bruk er altså tolerert, men omsetning av narkotiske stoff er i stor grad dominert av kriminelle,

 På mandag er det atter ein gang kommune og fylkestingsvalg, og etterpå vil alt bli MYKJE bedre. Som om vi har det så ille nå. Det er jo eigentleg slik at norsk politikk er ganske så einsarta. Det er ikkje så stor forskjell på Rødt og Frp som ein skulle tru når ein høyrer dei snakker. I praksis er forskjellane altså heller små, endatil på desse fløypartia. Det er eit godt tegn, og viser at landet vert styrt på ein god måte, og har blitt det i mange tiår. Norge er eit godt velfungerande sosialdemokrati, og nesten heile verda kan misunne oss. Men i kveld vil eg være diktator. For ein dag. Kva ville eg ha gjort dersom eg kunne bestemt ALT? Tja....det er ikkje godt å sei. Kanskje slik??? Nytt helsesenter. Men det er allereie bestemt, så da kan eg ikkje pålegge det. Det er ikkje alle oppgåver som ein treng å være diktator for å få på plass. Elsyklar til folket! Altså, dette er så sjølvforklarande at ein ikkje treng å gå meir i detaljar. Det får være grenser for kva ein diktator må forklare